Furitsukegyou air:man

ผมเดินทางไปทำงานที่โอสึ พอลงจากสถานีโอสึก็เห็นป้ายร้านอาหารที่มีเสน่ห์ดึงดูดใจ แค่คิดว่าจะรับประทานอะไรดีก็ตื่นเต้นเสียแล้วทั้งยังตกใจกับความคิดของตนเองที่คิดทิ้งงานเอาไว้แล้วกินก่อน ผมตั้งหน้าตั้งตารับประทานชาบูปลาไหลสุดอร่อยซึ่งเป็นประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิต แล้วก็ไม่รีรอที่จะตามไปติด ๆ ด้วยขนมชิกะระโมจิวัดมิอิเดะระซึ่งเป็นขนมมีชื่อของเมืองโอสึ ขนมโมจิเนื้อนุ่มเนียนนี้ก็สุดอร่อยเช่นกัน แต่แรกคิดว่าจะซื้อกลับไปเป็นของฝาก แต่ก็ต้องอดเมื่อรู้ว่าเป็นขนมที่ไม่ใส่สารกันบูดจึงเก็บไว้ได้ไม่กี่วัน　หุบเขาทะเลสาบบิวะเป็นที่ชมวิวงดงามตื่นตาตื่นใจทุกฤดูกาลตลอดปี ผมแอบเคี้ยวโมจิวัดมิอิเดะระหนุบหนับอีกก้อนหนึ่งโดยไม่ให้เพื่อนร่วมงานเห็น สุขที่สุด…แล้วแอบคิดด้วยว่าถ้ามีเวลาเที่ยวสบาย ๆ ก็จะดี…โอ๊ะ ไม่ได้แล้ว ผมลืมงานที่จะทำเสียสนิท ผมนั่งใจเต้นมาในรถไฟขณะกลับไปทำงาน ทำไมน่ะหรือ? ก็เพราะลืมกินเนื้อโอมิน่ะซี ไม่เป็นไรคราวหน้ามาใหม่ก็ได้ ผมเป็นสุขมากระหว่างทางกลับบ้าน เมืองโอสึ เยี่ยมที่สุด !!